دامنه: کلیه اطلاعات کاربران مثل اسم، رمز، شماره تلفن، آدرس و غیره بطور متمرکز نگه داری می‌شوند و به همین دلیل قابلیت پشتیبانگیری و دسترسی سریع و مدیریت متمرکز را دارند.

گروهی: اطلاعات بطور پراکنده بر روی هر سیستم وجود دارد که علاوه بر امنیت بسیار ضعیف، قابلیت بکاپ گیری تا حد زیادی مشکل و شاید غیر قابل انجام می‌شود و قابلیت مدیریت متمرکز را ندارد.

دامنه: به دلیل متمرکز بودن اطلاعات و مدیریت می‌تواند تعداد بسیار زیادی آبجکت مختلف را در خود جا دهد و مدیریت کند.

گروهی: به دلیل پراکندگی اطلاعات توصیه می‌شود تعداد کاربران این نوع شبکه از 10 عدد بیشتر نشود چون قابل مدیریت نیست.

دامنه: می‌توان آبجکت جدیدی را تعریف کرد (به جز آنهایی که بصورت پیش فرض تعریف شدند) و از آنها تحت شبکه استفاده کرد.

گروهی: فقط از اشیای تعریف شده می‌توان استفاده کرد.

دامنه: به دلیل تمرکز اطلاعات و مدیریت، می‌توان به راحتی شبکه را در جهت هدف خاصی پیش برد. مثلاً در جهت ارتقای امنیت می‌توان شبکه را هر هفته به قابلیت امنیتی جدیدی تجهیز کرد.

گروهی: به دلیل عدم تمرکز اطلاعات، مدیریت در حد حفظ وضعیت انجام می‌شود. مدیریت در جهت رسیدن به اهداف خاص وجود ندارد.

دامنه: به دلیل هماهنگی با سیستم DNS به راحتی می‌توان در شبکه به سرویس های مختلف دسترسی پیدا کرد. بر اساس ترتیب اسمی به حالت شاخه‌ای می‌توان از بالا دستی ها، آدرس پایین دستی ها را گرفت.

گروهی: قابلیت دسترسی به دیگر آبجکت های شبکه بسیار ضعیف است مگر اینکه کاربر مقصد خود را با نام یا آدرس IP بشناسد چون سیستم شاخه ای وجود ندارد و هیچ سرویسی آدرس دیگر آبجکت های شبکه را نمی‌داند.

دامنه: می‌توان سطح فعالیت و دسترسی موجودیت های شبکه را در کل شبکه به صورت متمرکز تعریف کرد.

گروهی: حداکثر می‌توان دسترسی کاربر را در کامپیوتر خودش تعریف کرد. تحت شبکه این امکان وجود ندارد.

دامنه: می‌توان با اعمال سیاست‌های مختلف تحت شبکه، شبکه را در جهت هدف خاصی پیش برد.

گروهی: اعمال سیاست فقط در حد یک کامپیوتر تعریف می‌شود و نه تحت شبکه.

دامنه: اطلاعات بین سرورهای مختلف رد و بدل می شود لذا کلیه سرورها با آخرین تغییرات شبکه آشنا هستند و سرویس به روز ارائه می شود. مثلاً کاربر تازه وارد به محض ورود، توسط کلیه سرورها قابل شناسایی است لذا می‌تواند به محض ورود از کلیه سرویس ها استفاده کند.

گروهی: هیچ اطلاعاتی جابجا نمی‌شود زیرا اصولاً سروری وجود ندارد. به همین دلیل کاربر تازه وارد مجبور است برای درخواست هر سرویس از طرف مدیر شبکه به آن سرویس معرفی شود.

دامنه: قابلیت شناسایی هر آبجکتی در هر جایی از شبکه را دارد و می‌تواند با مدل ها و روش های مختلف احراز هویت کند (Security Protocols).

گروهی: هر کامپیوتر فقط قابلیت شناسایی موجودیتی را دارد که در همان کامپیوتر تعریف شده باشد.

دامنه: با ورود به دامنه، برخی مسائل امنیتی بطور پیش فرض اعمال می‌شوند و در ادامه مدیر می‌تواند امنیت شبکه را تا حد غیر قابل تصوری بالا ببرد.

گروهی: به دلیل نبود مدیریت و اطلاعات بطور متمرکز قابلیت امنیتی در حد ابتدایی و ضعیف و منحصر به هر کامپیوتر تعریف می‌شود (امنیت در حد کاربر خانگی).

دامنه: به دلیل اینکه Win 2003 Active Directory بر اساس LDAP ver3 و NSPI که استاندارد جهانی هستند نوشته شده، می تواند با اکتیودایرکتوری هایی که بر این اساس نوشته شده اند ارتباط برقرار کند. حتی اگر این اکتیودایرکتوری ها توسط شرکتی غیر از خود مایکروسافت نوشته شده باشد.

دامنه: اطلاعات بصورت رمز شده بین سرورها جابجا می شود لذا دارای امنیت بسیار مطلوبی است.

گروهی:اطلاعات بین سرورها جابجا نمی‌شود.